Interland wedstrijden

Op zaterdag 7 december 1957 worstelde Nederland in gebouw “Tivoli” in Utrecht de worstelinterland tegen het sterke worstelland West-Duitsland.

Na het uitwisselen van enkele geschenken door Bondsvoorzitter J. Perel en de heer W. Lippold van het Athleten Verband Nordrhein Westfalen, kon de strijd – nadat er nog een Jeugdinterland aan vooraf was gegaan (door Nederland verloren) - tegen de Duitsers beginnen.

In de eerste partij verloor Van Egmond; in het Vlieggewicht, krap op punten van Krüger. De partij van de avond werd ongetwijfeld geworsteld door Loek Alflen in het bantamgewicht! Tegen Derichs, die eigenlijk te zwaar op de weegschaal was gekomen, worstelde Loek tegen zijn bijzonder sterke en fel aanvallende tegenstander een sublieme partij! Na ruim 5 minuten opeens een luide kreet van Loek: “Nou dan!” en met een flitsende en meesterlijk uitgevoerde heupzwaai bracht hij de Duitser op de schouders. In dolle vreugde werd Loek door zijn teamgenoten op de schouders van de mat gedragen!

In weerwil van sterk en agressief worstelen moest vedergewicht Gerard Ram, met een punt verschil, de zege laten aan de stugge en sterke Schneider.

Leo Piek was in het lichtgewicht een klasse beter dan zijn tegenstander Kruppa. De uitermate passieve Kruppa onttrok zich echter zo duidelijk aan het gevecht, dat het verbazing wekte dat de scheidsrechter daar niet tegen optrad. Een onbevredigende onbeslist was het gevolg.

In het lichtmiddengewicht was juist het omgekeerde het geval. Hier kreeg de passieve Hein Stolz tegen Ellerbrock met een onbeslist weer wat meer dan hij eigenlijk verdiende. Duidelijk een partij om snel te vergeten! Henk de Nijs Jr. was tegen Blech in het middengewicht bijzonder goed op dreef! Na bijna 10 minuten wist hij de Duitser met een gehaakte armgreep op de schouders te brengen! Een prima partij!

Zwaarmiddengewicht Herman Karstens leed een dubieuze nederlaag tegen de wereldklasse worstelaar Mackowiak. Weliswaar kwam Karstens op zeker moment in een hoofdheupzwaai terecht, doch daarbij bevond hij zich alleen met het hoofd op de mat!!! De Duitse en Belgische hoekrechters gaven echter een touche aan voor Mackowiak. Een onbevredigende uitslag! Daarmee echter was de stand voor de Duitsers op 3 – 4 gekomen.

De laatste partij in het zwaargewicht tussen Anton Geesink en Kötter moest dus de beslissing brengen. In zijn debuut als internationaal worstelaar, liet Anton zijn tegenstander geen enkele kans! Wanhopig stelde Kötter alles in het werk om aan de agressieve aanvallen van Geesink te ontkomen. Met een middelgreep maakte onze man na 1.40 min. een eind aan het ongelijke gevecht.

Triomfantelijk werd Geesink daarna door zijn teamgenoten op de schouders van de mat gedragen! Bondsvoorzitter Perel reikte daarna nog aan elke deelnemer een herinneringsmedaille uit.

Na de wedstrijd Nederland – Duitsland op zaterdag 7 december 1957 in het gebouw Tivoli in Utrecht, vond op zaterdag 14- en zondag 15 maart 1958 de return van deze Interlandwedstrijd tegen Duitsland plaats in Bonn.

De Bonner Zeitung van maandag 16 maart kopte:

“Zweitacher Ringer-Sieg über Holland”
Senioren und Jugend gegen die Niederländer überlegen!

De vertaling uit de krant: Die Bonner Zeitung

De Duitse nationale worstelploeg kwam voor 1000 toeschouwers in Bonn tot een overduidelijke overwinning op Holland. Met het resutaat van 5½ tegen 2½ punten revancheerde Duitsland zich tegelijkertijd voor de 4-4, waarmee de beide teams eerder, in het eerste naoorlogse treffen, in Utrecht uit elkaar waren gegaan.
Zeer eenzijdig verliep de partij tussen de 2e prijswinnaar van de Wereldkampioenschappen en Zilveren Medaillewinnaar van de Olympische spelen van Melbourne, Wilfried Dietrich, en de Hollandse reus Anton Geesink.

De beresterke kraandrijver uit Schifferstadt legde Geesink, de beste judoka van Europa, na amper 90 seconden met een ‘Ausheber’ (middelgreep-achterover) op beide schouders!

Wilfried Dietrich (geboren 14-10-1933) overleed 3 juni 1992 op 58-jarige leeftijd. Met zijn deelname van 18 keer aan Europese- en Wereldkampioenschappen en Olympische Spelen, waarbij hij 3 keer Goud, 4 keer Zilver en 4 keer Brons won, mag hij gerekend worden tot één van de succesvolste Duitse worstelaars!

De tweede beslissende zege dwong de Dortmunder Hess in het halfzwaargewicht af na drie en een halve minuut met een voortreffelijke hoofdheupzwaai tegen Vogelzang. Voor het overige bevielen alleen de beide partijen in de lichtste gewichtsklassen, waar Riemer en Derichs technisch fraaie prestaties neerzetten. De resultaten (vanaf Vlieg- tot Zwaargewicht)

De Nederlandse jeugdploeg verloor van de Duitse Jeugdploeg met 7½ tegen 2½ punten.

In de 39^e uitgave van maart t/m juli 1958 van "Krachtsport", het officiele orgaan van de K.N.K.B., schreef de heer A.J. Scholten van de Bond over de Interlandwedstrijd tegen de Duitsers in Bonn het volgende:

DUITSLAND - NEDERLAND WORSTELEN

Met de zo prachtig geslaagde organisatie van de op 7 december in Utrecht gehouden wedstrijd tegen Duitsland nog vers in het geheugen, zijn we in blijde stemming naar de Westduitse hoofdstad Bonn gegaan voor de returnontmoeting. Onze gasten hebben zich toen zeer waarderend over de ontvangst uitgelaten, doch als gastheren hebben ze ons nu bitter teleurgesteld. De met de organisatie belaste vereniging heeft volkomen, maar dan ook volkomen gefaald! De verontschuldiging van enkele Duitse vrienden (die er zelf pijnlijk door getroffen waren), dat de vereniging voor de eerste keer zo'n wedstrijd organiseerde, kunnen we onmogelijk aanvaarden. De heer W. Lippold, voorzitter van de bond in Nordrhein-Westfalen, die daarvoor verantwoordelijk is, liet ons, toen we hem van onze bevindingen in kennis stelden en ons daarover beklaagden, zonder meer staan!!!

Bij aankomst werden we begroet door Bondsvoorzitter Perel en de heer Tabak die beiden met hun echtgenote aanwezig waren. Niemand van de aanwezige Duitsers liet zich met ons in! Op verzoek van de Belgische scheidsrechter Cammaert, hebben we ons laten wegen. Elk van ons ontving een consumptiebon, waarop werden verstrekt 'twee sneetjes brood' met wat beleg en een weinig 'aardappelsalade'! Voor koffie moesten we zelf zorgen en nog betalen ook!
Tot ruim zes uur 'smiddags hebben we in een cafe moeten verpozen en waren we op ons zelf aangewezen. Toen de Franse scheidsrechter Vanherpe met de heer Lippold binnenkwam en we aan deze verzochten zijn medewerking te verlenen voor het aanwijzen der kamers om ons te verfrissen en voor te bereiden voor de wedstrijd, liep hij weg en keerde niet meer terug! Geleidelijk aan kwamen de Duitse deelnemers binnen. Het wegen van hen geschiedde in een te kleine kamer, waar eenieder kon in en uitlopen, waardoor een chaos ontstond. Als "kleedgelegenheid" werd ons toegewezen een primitief ingerichte ruimte van de garderobe, gelegen in een tochtige gang, met geen wasgelegenheid, noch kapstokken en alles dik onder het stof! De scheidsrechters Vanherpe en Cammaert vonden het schandelijk! Na afloop van de wedstrijd zouden we gezamelijk "dineren". We ontvingen een consumptiebon voor eten en voor bier. Wat daarop volgde hebben we nog nooit beleefd! Niets, maar dan ook niet was er geregeld! De een had z'n eten al op terwijl de ander zich nog aan het aankleden was en voordat allen gegeten hadden, was daarmee ruim een uur heengegaan. Bovendien was het slecht toebereid en onvoldoende; een paar aardappelen, een stukje vlees en als groente een grote augurk. Daarop volgden moeilijkheden met de afrekening. Dankzij het doortastend optreden van onze voorzitter, kregen we eindelijk het geld waarop we aanspraak maakten. Op dat moment hadden we echter nog geen van allen een hotel. Tot diep in de nacht zijn we daarmee bezig geweest en toen we ons tenslotte naar de aangewezen hotels konden begeven, bleek bij aankomst, dat ook het logies niet zo geregeld was als we ons hadden gedacht.

De volgende morgen heeft niemand zich met ons ingelaten! Zonder wat te hebben gegeten zijn we gedesillusioneerd vertrokken!  Stellen we hier tegenover de ontvangst en verzorging in een 1e klas hotel te Utrecht, benevens tijdens en na de wedstrijd en dat alles in nauw overleg met de Duitse leiding, dan zal niemand ons kwalijk duiden, dat we ons beledigd voelen door de onterende wijze van handelen ten opzichte van ons. Men zal wel van ons willen aannemen, dat dit alles onze deelnemers geen goed heeft gedaan. Daarom vinden we de bereikte resultaten des te eervoller!

Om zeven uur ving de wedstrijd aan. De beide ploegen marcheerden gezamelijk op in de slecht verlichte zaal, welke ook niet aan de daaraan te stellen eisen voldeed. De berechting was in handen van J. Vanherpe, Frankrijk, Cammaert, Belgie, W. Schönleben, Duitsland en F.J.A. Wansink Nederland. Vanherpe en de nogal eens falende Cammaert traden om beurten als matrechter op. De heren W. Lippold en J. Perel traden naar voren voor de gebruikelijke begroeting en het overhandigen van cadeaus. Na het spelen van de volksliederen trad als eerste de Nederlandse jeugdploeg aan tegen de Duitse Jeugdploeg. De Duitsers wonnen deze wedstrijd met 7½ tegen 2½ punten.

Dat de Duitse seniorenploeg revanch wilde nemen voor het in Utrecht behaalde gelijke spel 4–4, was bekend. Ze was nu op haar sterkst opgesteld. In het extra vedergewicht bewees de bijzonder lange H. Riemer, dat het hem ernst was. Toch hield C.M. van Egmond het de eerste zes minuten onbeslist. Als onderman in de verplichte kniebrug verloor hij enkele punten aan de steeds meer zelfbewust wordende Duitser. Onze man kreeg tegen hem geen kans in het verdere verloop zijn achterstand in te halen en daarmee was de overwinning voor Riemer een feit. Onder felle belichting voor de televisie betraden de lichtveders L.C. Alflen en H. Derichs de mat. Derichs was zijn nederlaag tegen Loek in Utrecht nog niet vergeten. Volkomen geconcentreerd en met de vaste wil om te winnen, betrad hij de mat. Loek deed evenwel niet voor hem onder en zo ontstond een levendig worstelspel met de in middelgrepen uitblinkende Derichs als beste man. Met een gering puntenverschil werd hem de overwinning toegewezen. In het vedergewicht onthield scheidsrechter Cammaert ons de overwinning. H.J. Emo bracht zijn tegenstander W. Schneider bij het overnemen van een greep duidelijk zichtbaar voor iedereen op zijn schouders.

Ondanks het felle appelleren van hoekrechter Wansink, kende de scheidsrechter de overwinning echter niet toe. Het werd tenslotte een puntenoverwinning voor Schneider. In het lichtgewicht worstelde L.G.A. Piek zich met prachtig uitgevoerde dubbele bovenarmgrepen naar een zekere overwinning. L. Werner had hier geen antwoord op en legde zich uitluitend toe op verdedigen. Na 12 min. werd het dan ook voor Piek een dik verdiende puntenzege. Stand 3–1. De eerste zes minuten in het licht-middengewicht tussen H.J. Stolz en H. Henseler leverden niet veel op. Onbeslist luidde de tussenstand. In de verplichte kniebrug vergaarde Stolz enige punten en die voorsprong gaf hij door tactisch en verdedigend worstelen niet meer prijs. Stand 3–2. Uitstekend weerde zich daarna in het middengewicht W.H. Dubbelman tegen E. Blech. Na zes minuten was het onbeslist. En die stand veranderde niet in de verplichte kniebrug, noch in de volgende minuten. Met de uitslag onbeslist kon iedereen zich verenigen.

Na zes ontmoetingen met allemaal beslissingen op punten en de stand 3½–2½, kwam de Duitse Kampioen Horst Hess in het zwaarmiddengewicht tegen G.J. Vogelzang. Een niet gemakkelijke opgave voor onze man. Toch begon hij hoopvol. Bij het uitvoeren van een niet zuiver aangelegde greep, bracht hij zich evenwel zelf na 3:31 min. op de schouders. De grootste belangstelling ging uit naar de ontmoeting tussen de Duitse kampioen Wilfried Dietrich en Anton Geesink in het zwaargewicht. Luid snorde de televisiecamera. Lang duurde de strijd niet. Geesink kon de middelgreep van de aan de top staande wereldatleet niet opvangen en verloor na 1:31 min. op touché en dat betekende een eindstand van 5½–2½ voor de Duitsers.

Persoonlijk verslag: A.J. Scholten Bestuurslid K.N.K.B.

Alflen, Rosbag en Duprie behaalden overwinning
(Van een sportredactie)

LILLE, zondag – Cees Lit, secretaris-penningmeester van de Nederlandse krachtsportbond was misschien wel de ongelukkigste man van de acht Nederlandse worstelaars, die zaterdagavond in Lomme, dichtbij het Noord-Franse Lille, met 5–3 van Frankrijk verloren. Bij de stand 4–3 in het voordeel van Frankrijk kwam hij als laatste man in de beslissende partij uit tegen de Franse Zwaargewichtkampioen Aimé Bourlet. Heel even leek het erop of Nederland in die laatste partij naast Frankrijk zou komen. Lit nam een punt voorsprong, maar zag zich kort voor het einde van de eerste ronde de zege ontglippen, toen zijn middelgreep voorover door de Fransman werd overgenomen en hij niet meer weg kon komen. Bourlet werd tot winnaar uitgeroepen en Frankrijk won met 5–3.

"Ik dacht,"zei na afloop de diep ontgoochelde Cees Lit, worstelaar van De Halter, dat ik hem te pakken had. Maar net toen ik de aanval wilde afronden voelde ik dat ik mijn benen niet kon wegkrijgen. Ik lag tegen de rand van de mat en had dus geen kans meer. Toen was het voor de Fransman een koud kunstje om de partij in zijn voordeel te beslissen. Dit is nu mijn eerste nederlaag in twee jaar. Wel heel erg jammer dat die juist vandaag moest komen."

Ook de eerste partij verliep ongelukkig voor Nederland. Hennie Bossenbroek van Olympia had juist in de goed bezette sportzaal Leon Lagrange zijn duel tegen de Franse kampioen in het vlieggewicht Guy Chauvet ingezet of hij had al een punt voorsprong. Bij het ingaan van de tweede ronde leidde de Utrechter nog met drie punten. Maar toen verslapte de verdediging van Bossenbroek en kreeg Chauvet de kans om zijn puntenachterstand in een voorsprong om  te buigen.

Kopstoot

Loek Alflen bracht de ploegen weer naast elkaar. De gedrongen Utrechter had echter veel moeite met Michel Deloor, die voor eigen publiek niet wilde buigen. Bovendien kreeg de door griep geplaagde Alflen een lelijke kopstoot, die hem even van de kaart bracht. Maar zijn betere techniek gaf na tien minuten toch de doorslag in een verdiende puntenoverwinning.

Henk Emo kreeg het in de derde partij heel moeilijk tegen de ster van de Franse ploeg, George Ballery. Zeer tot teleurstelling van het publiek slaagde Ballery er niet in om Emo in de mat te krijgen. Emo had zich namelijk voorgenomen op de been te blijven. De Franse kampioen in de (hogere) 70 kg. lichtgewichtklasse, en derde op de Olympische Spelen van Rome 1960, won na een hard gevecht op punten.

Nol Kooymans leverde een aantrekkelijk gevecht met Guy Marchand. Het was echter jammer, dat de Utrechter iets te weinig vechtlust en doortastendheid toonde. Hij verloor op punten.

Somber vooruitzicht

Het begon er voor Nederland somber uit te zien, toen ook Frans Majk voor het Franse geweld moest buigen. Direct na het begin sloeg zijn tegenstander Guy Collignon toe, op het moment dat Majk instapte. De Limburger sloeg via een heupzwaai keihard tegen de mat. In de vierde minuut was het met Majk gedaan. Hij raakte in een overslag, die de sterke Fransman goed afwerkte. Nederland stond met 4-1 achter. Maar toen was het de beurt aan Ab Rosbag! Nog voor er vier minuten om waren had Ab al een paar keer de mat aangeveegd met André Lamy, kampioen middengewicht van Frankrijk. Met een uiterst fraaie, gedegen greep uit het rijke arsenaal van de Utrechter - de zogenaamde molenslag - ging Lamy roemloos ten onder! Gerrit Duprie uit Alkmaar bracht Nederland binnen het bereik van een gelijkspel. Marcel Levasseu kreeg tegen de oersterke Noord-Hollandse worstelaar geen schijn van kans. Na twee en een halve minuut bracht hij Levasseur met een armzwaai naar de mat en voltooide de partij met een soort houdgreep. De beslissende partij bracht de spanning in de zaal ten top! Maar jammer genoeg kon Lit niet voor een overwinning laten juichen.

Boeiende wedstrijd tegen Fransen

REVANCHE VAN WORSTELTEAM!

Nederland nam het tegen de Fransen op met de volgende ploeg:

Nederland	Gewichtsklasse	Frankrijk
Hennie Bossenbroek (Olympia-Utrecht)	52 kg. Extra Vedergewicht	Abcélé Abdallah
Loek Alflen (De Halter-Utrecht)	57 kg. Licht Vedergewicht	Serge Blancher
Hans Steenbakker (Hercules-Amsterdam)	63 kg. Vedergewicht	Georges Ballery
Nol Kooymans (De Halter-Utrecht)	70 kg. Lichtgewicht	Guy Collignon
Joop le Blanc (De Halter-Utrecht)	78 kg. Licht Middengewicht	René Schiermeyer
Ab Rosbag (Olympia-Utrecht)	87 kg. Middengewicht	Walter Zawalsky
Gerrit Duprie (S.S.S.-Alkmaar)	97 kg. Zwaar Middengewicht	Robert Orsini
Gerrie Vogelzang (Hercules-Amsterdam)	+97 kg.Zwaargewicht	Yves Perrin

Rosbag neemt kampioen na 50 seconden in heupzwaai

In de fraaie Brunssumse sporthal bracht Ab Rosbag tijdens de - op zaterdag 12 februari gehouden - worstelinterland Nederland -- Frankrijk, de ruim twaalfhonderd aanwezige toeschouwers in extase door in slechts vijftig seconden de Franse kampioen Walter Zawalsky met èèn van zijn befaamde heupzwaaien voor de benodigde twee seconden met de schouders op de mat te brengen, waardoor Nederland op dat moment gelijk kwam met de Fransen. Met de touchè-overwinning van Gerrit Duprie op Robert Orsini was dit de spectaculaire afsluiting van een boeiende worstelinterland, door de Nederlandse ploeg met 5-3 gewonnen.

De Nederlandse worstelaars hebben met deze 5-3 overwinning revanche genomen voor de vorig jaar in Lille (Rijsel) geleden nederlaag. De Nederlandse ploeg maakte een voortreffelijke indruk. De ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de KSV. "Excelsior" gehouden landenontmoeting is een prachtige propaganda geworden voor de Nederlandse krachtsport. De volksliederen voor de wedstrijd werden gezongen door het Rumpens Mannenkoor.

Hennie Bossenbroek kwam als eerste op de mat tegen de Franse Algerijn Abcélé Abdallah. De kleine Utrechter trok onmiddelijk fel van leer, maakte al spoedig enkele punten met een arm- en een heupzwaai en wat de Fransman ook probeerde, hij kreeg geen vat op de Olympiaan. Met een 8-0 puntenzege bezorgde Bossenbroek Nederland de eerste winstpartij.

Loeren

De meest vreemde partij van de hele ontmoeting was die tussen Loek Alflen en Serge Blancher. De Fransman, een uitgesproken vrije-stijlworstelaar, bleef - als een wolf om zijn prooi - om de Halterman heendraaien. Loek kon vat krijgen op de aalgladde Fransman. Het was voor de toeschouwers bij tijden lachwekkend om te zien hoe beide worstelaars elkaar beloerden, zonder ook maar een poging te wagen een greep in te zetten. In de tweede helft van de partij kreeg Loek Alflen door zijn grotere routine en wedstrijdtechniek de Fransman door en maakte enkele punten, waardoor de Utrechter de tweede Nederlandse winstpartij op zijn naam kon brengen. Het werd een 9-3 puntenzege voor Alflen.

Hans Steenbakkker, die tot veler verrassing in de plaats van de SDZ-man Jan Stijlaart in de ploeg was opgesteld, ontweek zijn tegenstander Georges Ballery, wat hem op een waarschuwing wegens passiviteit kwam te staan. De Fransman was in deze partij duidelijk de betere man, die verdiend een 3-0 puntenzege behaalde. Nol Kooymans kreeg tegen de Franse kampioen Guy Collignon geen kans een greep in te zetten. De grote routine van de Fransman was hier doorslaggevend. De Halter-worstelaar moest een kleine maar verdiende nederlaag incasseren. Hierdoor stonden beide ploegen na het verstrijken van de eerste helft van de interland op gelijke voet.

Na de pauze nam Frankrijk zelfs de leiding doordat de agressieve Joop le Blanc (Nld.) een kleine puntennederlaag kreeg van de Fransman René Schiermeyer. De worstelaars ontliepen elkaar in dit felle gevecht niet veel, maar over het geheel genomen was de Fransman technisch juist iets beter. Ondanks enige onderbrekingen voor lichte blessures, won Schiermeyer met klein verschil.

Grote klasse

Ab Rosbag, de Anton Geesink van de Nederlandse worstelaars, demonstreerde ook in deze interland zijn grote klasse. Als deze knaap in de gelegenheid werd gesteld zich regelmatig te meten met de grootsten van Europa, zou hij kunnen uitgroeien tot de beste worstelaar die Nederland ooit heeft voortgebracht. De achtvoudige Nederlandse kampioen kwam op de mat tegen de Franse titelhouder Walter Zawalsky. Een geladen Ab Rosbag zette al heel snel een flitsende hoofdheupzwaai in, zijn bekende specialiteit en schouderde Zawalsky, alsof hij niet bestond, in 50 seconden!!!  De sporthal schudde op zijn grondvesten! De 1200 toeschouwers, onder wie Ir. Ad Paulen van het Nederlands Olympisch Comité gaven de 25-jarige Utrechter, die zijn 12^e interlandwedstrijd worstelde, een daverend applaus!

Met een 3-3 stand was de strijd weer open. De zware jongens zouden voor de winst moeten zorgen en deden dat ook. Halfzwaargewicht Gerrit Duprie uit Alkmaar, die ondanks het bar slechte weer door een volle bus supporters werd vergezeld, bracht direct achter elkaar Robert Orsini twee keer in kniebrug en onder een enorm tumult bezweek Orsini na 3 minuten en 10 seconden onder een spetter van een arnzwaai! De stand was 4-3!

Zouden de Oranjemannen winnen? Gerrie  Vogelzang, de 32-jarige Amsterdamse zwaargewicht, achtvoudig kampioen van Nederland en bezig aan zijn achtste interland, bleef het antwoord niet schuldig. Yves Perrin moest de kracht van de Herculaan aan den lijve ondervinden. Twee punten gescoord via de kniebrug en nog eens twee voor zijn overslag lieten geen twijfel bestaan wie de zege toekwam: Gerrie Vogelzang! Het succes was compleet, Nederland boekte voor het eerst sinds 1958 weer een zege in een echte interland, de Beneluxwedstrijden buiten beschouwing gelaten.

En wat belangrijk was voor de K.N.K.B., de wedstrijden stonden technisch op een zeer behoorlijk peil. Een succes, waarin vijf Utrechtse worstelaars een groot aandeel hadden en waarin de Utrechtse arbiter Dirk Luider zich had onderscheiden door vakkundig fluiten.