Exclusief Foto Archief

Als Webmaster prijs ik mij gelukkig de hand te hebben kunnen leggen op deze foto van een Halterteam dat waarschijnlijk kort vóór de Tweede Wereldoorlog in deze samenstelling op de mat kwam. De enigen welke met zekerheid zijn aan te duiden zijn Trainer Janus Hooft; Henk de Nijs Jr; Henk Hooft en Henk de Nijs Sr. (Noot. Mensen als Henk Hooft en Henk de Nijs Sr. zouden nu respectievelijk over de Negentig en over de Honderd jaar zijn geweest!!!). Hoewel de hedendaagse worstelaars de worsteltricots, welke door het Halterteam op deze foto worden gedragen, best wel ouderwets zullen vinden, kan toch niet worden ontkend dat deze worstelploeg er in deze tricots niet slecht op staat. In het begin van de jaren vijftig (ik was nog maar amper Halterlid, u weet wel: 13 februari 1950), heb ik nog wel enkele Halterleden in dit oude tricot gezien. Vooral de gewichtheffers waren er zeer aan gehecht, zij namelijk deden er moeilijker afstand van dan de worstelaars!
Zijn er mensen onder u (van de oude garde!) welke ook de eerste vier worstelaars en de laatste in de rij kunnen benoemen (waardoor de rij van namen compleet kan worden gemaakt) dan worden zij vriendelijk verzocht contact op te nemen. (Tel. 030-2.616.652), of Email: carnero@xs4all.nl.

Van de Halterprominenten uit de veertiger jaren van de vorige eeuw, behoorde Nol Verhoef tot de worstelaars (en bestuurders) die de vereniging en de sport min of meer noodgedwongen de rug moest toekeren. Want was het geval met Nol Verhoef.. Op zeker moment bleek er bij de politie behoefte aan een man die de agenten de kunst van de zelfverdediging kon bijbrengen. Nol Verhoef leek in de ogen van de Korpsleiding daarvoor de aangewezen man. Toen hij daarvoor werd gevraagd, kreeg hij het advies te bedanken voor de worstelclub, omdat men vond dat een politieman afstand moest houden tot de gewone bevolking! Enfin, kort daarop bedankte Nol Verhoef inderdaad voor De Halter. Evenmin liet hij zich nog zien bij zijn (tot dan toe) boezemvrienden Henk en Janus Hooft. Eigenlijk is hij dus slachtoffer geworden van het kortzichtige beleid uit die tijd.

Meer dan eens kwam het voor dat uit de grotere gezinnen van voor de Tweede Wereldoorlog meerdere jongens gingen worstelen. Zo ook de gebroeders Hooft. Hoewel zij zich op tal van terreinen wisten te onderscheiden, mag Henk Hooft toch wel de succesvolste worden genoemd. Niet alleen wist hij het enkele malen tot Kampioen van Nederland te brengen, maar ook tot Trainer en Voorzitter van de vereniging. Sportief hoogtepunt mag zijn benoeming worden genoemd tot Trainer/Coach van de Koninklijke Nederlandse Krachtsport Bond. Jarenlang bepaalde hij het keuzebeleid voor uitzending naar Wereldkampioenschappen en Olympische Spelen. In verschillende gewichtsklassen wisten de gebroeders Hooft in 1942 Clubkampioen van De Halter te worden, wel een bewijs dat zij in die tijd tot de worsteltoppers van de vereniging behoorden.

Al op zeer jeugdige leeftijd werd Henk Hooft uitverkoren om uit te komen in het Nederlandse Worstelteam. In die jaren was er namelijk een veelvuldig internationaal contact. Meer dan eens trad Nederland, bijvoorbeeld, aan tegen de gerenommeerde Fransen. Helaas zijn er weinig of geen wedstrijdverslagen van bewaard gebleven, hoewel de Hollanders — zo luidt de geschiedenis — altijd goed partij wisten te geven. Overigens mag niet worden vergeten dat in die jaren een worstel(punten)partij nog liefst 20 minuten bedroeg!

Het was algemeen bekend en geaccepteerd dat Henk Hooft bij De Halter de man was die (vooral de betere) worstelaars de fijne kneepjes van het worstelen bijbracht. Waar Henk de Nijs Sr. een kei was in het onderrichten van alle basistechnieken, was Hooft, zoals men dat uitdrukte: 'de man van de fijne kantjes'!

Een opvallende worstelaar in de lichtere klassen bij De Halter was de Lichtvedergewicht (ook wel Bantamgewicht genoemd) Sjef de Jong. Een man met een gave techniek en prima gebouwd. Jammer dat hij de vereniging zo vroeg is ontvallen!

Voor het behalen van het officiele Oefenmeesters Diploma was het o.a. vereist dat men alle basistechnieken van zowel het Grieks-Romeins als het Vrije Stijl Worstelen beheerste. Beide stijlen werden getest en geexamineerd door de heren H.G.P. Hooft (Grieks-Romeins) en J. Cools (Vrije Stijl). Dhr. Cools was ook Belgisch Bondsoefenmeester Vrije Stijl. Zoals de foto toont, was er in die jaren een overweldigende belangstelling voor het behalen van het Diploma Oefenmeester Worstelen.

In de periode dat hijzelf (als middengewicht) op de mat stond, werd zijn optreden als worstelaar al gekenmerkt door zijn slimme manier van worstelen! Zelden verloor hij een wedstrijd doordat hij ondoordacht bezig was. Als club- en Bondstrainer trachtte hij dat later ook over te brengen op anderen.

Vier markante sportmensen bij De Halter op een rij, ter gelegenheid van een Halterreceptie. Met recht mag bij deze grootheden in de sport van markant worden gesproken. Immers, Henk Hooft is hier - als Trainer/Coach - al jaren het boegbeeld van De Halter en de K.N.K.B. Anton Geesink was - en is - de ongekroonde koning van het Internationale Judo. Hem komt nog steeds de eer toe de Japanners in hun sport en in eigen huis te hebben verslagen door de hoogste Olympische Eer voor zich op te eisen! Leo Piek mag eveneens tot de groten worden gerekend, als de worstelaar die jarenlang de nationale Kampioen der Lichtgewichten was. Theo Wammes mocht eveneens gerekend worden tot een van de beste lichtgewichten die Nederland rijk was. Bovendien een worstelaar die beschikte over een uitzonderlijke wedstrijdmentaliteit.

Een drukke conversatie tussen de Bondscoach Worstelen en de Wereld- en Olympisch Kampioen Judo. Henk Hooft mocht toch de man worden genoemd die Anton Geesink in relatief korte tijd naar de top van de Nederlandse worstelwereld wist te brengen. Velen zijn dan ook nog steeds de overtuiging toegedaan dat Geesink in Tokio 1964 zijn Japanse opponent in de eindstrijd heeft verslagen met een uitgesproken worstelgreep.

Voor het boek dat Anton Geesink heeft geschreven over zijn sport, het Judo, heeft hij ook een beroep gedaan op de beide Halterworstelaars Cees Cirkel en John Midavaine en Gerard Ram als K.N.K.B.-Scheidsrechter.

Op deze foto van een Kampioenschap van Nederland twee van mijn sterkste tegenstanders in het vedergewicht. Zonder overdrijving kan gesteld worden dat zowel Henk Emo als Jan Stijlaart tot de fysiek sterkste worstelaars in mijn gewichtsklasse behoorden. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het op deze foto één van de weinige keren is dat Henk Emo niet op de eerste plaats wist te eindigen.

De vereniging Achilles-Krommenie heeft jarenlang kunnen bogen op een van de sterkste Zwaar-Middengewichten van Nederland. Meervoudig kampioen van Nederland Klaas de Groot was een alom gevreesde, maar vooral ook gerespecteerde worstelaar, die zowel Nationaal  als Internationaal zijn mannetje stond. Bij zijn afscheid als wedstrijdwerker schreef  "De Krachtsport", het orgaan van de K.N.K.B., over hem het volgende:

Klaas de Groot van "Achilles-Krommenie" heeft op 11 april 1953 afscheid van de worstelsport genomen met een ontmoeting tegen G. Bosschieter van De Halter-Zaandam, welke hij met zijn bekende halve okselnekgreep won. Na afloop van de wedstrijd memoreerde J.F. Kriek de grote verdienste van de Groot voor de worstelsport. Hij herinnerde eraan dat zijn clubgenoot deelnam aan de Olympische Spelen van 1948, zeer veel internationale wedstrijden en negen maal  het kampioenschap van Nederland behaalde. Kriek deelde mede, dat de vereniging  hem tot erelid had benoemd en speldde  onder luid applaus de Groot het ere-insigne op zijn borst. Dit afscheid  van de mat betekent voor onze sport het verlies van een bekwame en sportieve  worstelaar.

Een oplettende kijker zal merken dat dit Halterteam van de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog niet op een maanlandschap staat maar op een worstelmat. Althans, wat in die tijd dan voor een worstelmat moest doorgaan. Maar ondanks de vaak primitieve omstandigheden waaronder vaak moest worden geworsteld, het enthousiasme was er niet minder om. En De Halter groeide en bloeide dat het een lust was. Overigens is deze zeldzame, meer dan 50 jaar oude foto voor plaatsing op mijn website beschikbaar gesteld door de prominente Halter-Lichtmiddengewicht uit de latere roemruchte periode van De Halter JOOP LE BLANC

Vriendschappelijke worstelontmoetingen waren er ook, zoals die tussen een Halter-Combinatie en een combinatie van Zuid-Nederland. Uiteraard waren dit hoofdzakelijk Limburgse worstelaars, die met een keuze uit o.a. clubs als KDO-Venlo, Prins Hendrik-Schaesberg en  Excelsior Brunssum een sterke combinatie op de mat konden brengen.

Je moet echt wel van de jaren vijftig van de vorige eeuw wezen, om te weten dat (ook nog enkele jaren na de oorlog) onze club door het leven ging als de: Utrechtse Worstel- en Gewichthef Vereniging "De Halterr". Voordat de worsteltrainingen begonnen, was een groepje van gemiddeld 4 a 5 man bezig met gewichtheftraining. Op de foto ziet u er daarvan twee, namelijk Piet Wiss (met het voorgeslagen halter), met achter hem Harry Lit, eveneens tot het gewichthefgroepje behorend. Overigens waren worsteltrainers Henk Hooft en Henk de Nijs Sr. er onverbiddelijk in: 'als het tijd was voor de worsteltraining, dan moesten de gewichtheffers ophouden'. Een hele goede gewichtheffer diende zich later nog aan in de persoon van Herman van Basten, broer van Joop van Basten. Onnodig te zeggen dat hij de vader was van stervoetballer Marco van Basten.

Joop van Beurden was een worstelaar die zichzelf weinig in de belangstelling plaatste. Bescheiden van karakter, maar een technicus pur sang. Qua kennis en inzicht in de worstelsport deed hij tot op zekere hoogte niet onder voor mensen als Henk Hooft. Meerdere jeugdige Halterworstelaars hebben hun techniek en tactiek via Joop van Beurden weten te verbeteren. Tot de opkomst aan de Nederlandse top van de gebroeders Loek en Eduard Alflen, was hij de onbetwistte Bantamgewicht van De Halter. Een man die door de jaren heen heel veel respect genoot, als mens en als sportman!

Bovenstaande foto's tonen een deel van de publieke tribune van de wedstrijdzaal van De Halter aan de Heycopstraat.

In de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw begon men bij de Koninklijke Nederlandse Krachtsport Bond te beseffen dat, ondanks de geweldige inzet waarmee oud-worstelaars soms de training van clubgenoten op zich namen, er toch veel tekortkomingen aan kleefden. Vaak stonden er mensen voor de trainingsgroep, die wel over de nodige worstelkennis beschikten, maar vaak geen enkele notie hadden van de anatomie van het menselijk lichaam. Nog minder van trainingsmethodieken of sportgezondheidsleer. Reden waarom de K.N.K.B. de tijd gekomen achtte voor een gedegen en verantwoordde oefenmeesteropleiding. En passant trachtte men in aansluitende cursussen ook nog het niveau van het scheidrechterscorps omhoog te brengen en nieuwe scheidsrechters op te leiden. Gezegd moet worden dat de belangstelling voor de cursussen overweldigend was. Vrijwel alle cursussen, inclusief de Centrale Trainingen, werden gegeven aan het Centraal Instituut voor de Opleiding van Sportleiders te Overveen.

Helaas zijn de meeste namen op deze foto uit 1944 verloren gegaan, desalniettemin is hierover toch nog wel iets bijzonders te vertellen. Want weinig mensen zullen weten dat De Halter - voordat zij verzeild raakten op de bekende kaaszolder aan de Lange Nieuwstraat in Utrecht - evenals Olympia-Utrecht enige tijd een onderkomen heeft gehad op, eveneens, een zolder in de Moutstraat, een zijstraatje van het Lange Rozendaal in Utrecht. Gelet op het aantal mensen op de foto, ruim zestig, was er ook toen al sprake van een gezond verenigingsleven. Zeer onlangs mocht uw Webmaster enige aanvullende informatie ontvangen van Kees Hooft, één van de gebroeders Hooft.
Het is nu mogelijk enkele namen te noemen van mensen op de bovenstaande foto. Geheel links, in costuum met stropdas: Janus Hooft. Rechtsboven hem (de eerste links van de bovenste rij: Henk de Nijs Sr. Bovenste rij, 2e van links: Kees Hooft. Derde van links: Harry Lit. Vierde van links: Rinus Rietveld. Uiterst rechts, met trui en lange broek: Henk Hooft. Eerste naar links, in donkere korte broek en met bril: Jan Kocken (Gymnastiekleraar). Bovenste rij, uiterst rechts: Louis Lit.

Een wel heel jonge Nol Kooymans was in de hoogtijdagen van Leo Piek nog niet opgewassen tegen de veelvoudige Lichtgewicht Kampioen van Nederland, getuige de benarde positie waarin Kooymans verkeert op deze foto. In 2005 was Nol Kooymans inmiddels al 14 jaar voorzitter van De Halter!

Natuurlijk werd er ook nog voor het worstelen getraind. In het tijdperk waarop er nog niet kon worden geoefend met de leren oefenpoppen, moest dat met elkaar worden gedaan. Bij het trainen van middelgrepen voor- en achterover, was niet iedereen er even happig op als 'oefenpop' te dienen. Hier stelt Gerard Ram zich beschikbaar als oefenpop voor Joop le Blanc. Van de zondagmorgentraining kan ook nog gezegd worden dat een groot aantal Halterworstelaars ook nog fervente D.O.S.-aanhangers waren. Zo rond 12 uur, half 1 ging men na de training snel op huis aan om dan na een snelle hap richting Stadion Galgenwaard te gaan. Daar zat het hele clubje dan op de tribune bijeen om naar de thuiswedstrijd van DOS te kijken. Zoals men weet is het huidige FC Utrecht een fusie tussen de toenmalige Hoofdklasseclubs DOS, VELOX en ELINKWIJK.

Soms is het moeilijk om over de kwaliteiten van een worstelaar te praten, als je niet alleen de Trainer/Coach van die worstelaar bent geweest, doch ook nog diens zwager! Want over deze Halterzwaargewicht vallen toch wel bijzondere dingen te vertellen. Op de eerste plaats dat hij de echtgenoot is van de jongste zuster van uw Webmaster. Jaren geleden hebben zij elkaar leren kennen 'rondom het worstelgebeuren'. Al vrij snel bleek dat deze (toen nog) Halfzwaargewicht niet alleen een goed gebouwde atleet was, maar ook nog over een buitengewone lichaamskracht bleek te beschikken. Ja, soms op het griezelige af! En eigenlijk leek hij, op grond daarvan, voorbestemd om één der groten te worden in het Nederlandse worstelen! Maar ondanks dit grote surplus aan lichaamskracht, wat hem een enorme voorsprong op zijn tegenstanders had kunnen geven, kon hij de hooggespannen verwachtingen tòch niet helemaal waarmaken. Helaas ontbrak het hem aan de ambitie (èn de killersmentaliteit, waar zijn zwager zo om bekend stond) om er in de persoonlijke duels met zijn tegenstanders, echt uit te halen wat er in zat! Soms leek het erop of hij ervoor wilde waken om iemand pijn te doen. Merkwaardig aan hem was evenwel, dat de echte 'wedstrijdgeest' soms boven kwam als een tegenstander hem kwaad maakte, bijvoorbeeld door een kopstoot of stiekem knijpen. Ja, dan was het een genot om naar hem te kijken! Als de beer dan los was, zag je iets van de Superzwaargewicht die hij had kunnen zijn!

Wie zeker niet blij met hem zijn geweest, zijn enkele Deense kermisexploitanten. Want ooit, toen De Halter een internationale wedstrijd worstelde in Denemarken, presteerde hij het om, èn de uitbater van de Kop van Jut èn die van een Boksbalapparaat, in één keer (en met één klap!) brodeloos te maken. Gelooft u mij, de mannen wisten ècht niet wat hen was overkomen toen deze knaap hun apparaat even naar de knoppen had geholpen. Wat zegt u? Natuurlijk vond onze zwaargewicht het zielig! Maar het blijft een anekdote om nooit te vergeten. Al met al is Willem Verbon daarmee toch een opmerkelijke figuur geweest in de Haltergeschiedenis.

DOMSTADSPORT 24 augustus 1972

---

Nieuw klubgebouw is een vereiste

De Halter WORSTELT VOL ENERGIE VERDER

De Utrechtse worstelvereniging De Halter heeft weer een bestuur en mag—evenals trouwens stadgenoot-landskampioen Olympia en Prins Hendrik uit Schaesberg—tòch aan de komende worstelkompetitie in de hoogste afdeling meedoen. Het laatste is het gevolg van het eerste, want het eerste werk van de nieuwe bestuursformatie was om deze plooi bij het bestuur van de Kon. Ned. Krachtsport Bond recht te strijken. Enkele maanden geleden zat men niet weinig in de knoei bij De Halter. Er waren nog maar twee bestuursleden over en er was onderling gekrakeel. Maar daar is nu een dikke streep onder gezet en met frisse moed is men aan de toekomst gaan werken.

Voorzitter van het nieuwe De Halter is geworden de 41-jarige Gerard Ram. Een naam met een welluidende klank in deze sport van oersterke mannen. Iets uit zijn verleden: hij is bijna 24 jaar lid van De Halter, waarvan hij 18 jaar "op de mat" te vinden was. (Moment van schrijven 24 augustus 1972!) Kampioen van Nederland in 1963 in het Vedergewicht en diverse malen tweede. Won ettelijke andere titels en behoorde vier seizoenen lang tot het team van De Halter, dat in de "vijftiger jaren" verenigingskampioen van ons land werd. (De Halter werd toen zes jaar achter elkaar landskampioen.) Verder Hoofdklasse-arbiter, bondsoefenmeester jeugd, voorzitter jeugdcommissie K.N.K.B. en initiatiefnemer van de nationale jeugdkompetitie. Laatstelijk was hij trainer van De Halter. En om dit portret volledig te maken: zijn zoon Ruud is al twee keer nationaal jeugdkampioen geweest, dit jaar tweede bij de senioren en 2e bij de Benelux-kampioenschappen.

Voor Gerard Ram—klein maar dapper en bepaald niet op z'n mondje gevallen—ligt er nu een nieuwe, wellicht nog zwaardere, taak te wachten. Samen met de andere bestuursleden Henk Kruiper, Henk Boer, Anton Okhuizen, H. v.d. Mark (een hele nieuwe in de worstelsport) en Ries de Winter (zoon van de legendarische Dikke Dries) wil men met grote spoed De Halter weer de naam geven, die het zoveel jaren met ere heeft gedragen.

Enthousiasme Gerard Ram

Gerard Ram bruist van enthousiasme. "Laten we niet teveel meer praten over hetgeen achter ons ligt. Daar is niemand mee gediend. Er is al genoeg negatieve publiciteit over geweest. Voorop wil ik stellen, dat Nol Kooymans en Henk Weurding, de laatste twee overgebleven bestuursleden, er van alles aan hebben gedaan om De Halter op de been te houden. Dat daarbij fouten zijn gemaakt, is niet hun schuld, maar de onze. De leden van De Halter hadden het nooit zover moeten laten komen dat hun vereniging op deze wijze onbestuurbaar werd.  We mogen wat dat betreft ook weleens de hand in eigen boezem steken."
Het gevolg van deze bestuurscrisis was, dat men vergat in te schrijven voor de nieuwe kompetitie. Een bijzonder antiek reglementsartikel van de bond schrijft voor, dat men ieder jaar zich opnieuw moet opgeven voor de kompetitie.  "Maar goed, dat artikel is er," zegt Ram "en je moet je er ook aan houden. Waarschijnlijk gebeurt het bij geen enkele sport. Ik zie al dat clubs als Ajax zich steeds weer moeten opgeven om mee te mogen doen. Onzerzijds zal op de komende bondsvergadering een voorstel komen om dit ouderwetse punt geschrapt te krijgen." Maar het feit lag er. De landskampioen Olympia, De Halter en Prins Hendrik stonden er naast hoewel nooit iemand serieus heeft gedacht, dat het ook werkelijk zou gebeuren.

Kompetitie

Ons eerste werk was om er toch bij te komen. Hercules-Amsterdam had al geprotesteerd, dat wij  drieën waren geschrapt. De kompetitie zou op deze manier geen enkele waarde meer hebben. Na een gesprek met secretaris-penningmeester v.d. Loos was het vlug opgelost. Zo niet, dan hadden we de club wel kunnen ontbinden, want wat zijn we zonder kompetitie. Helemaal niets.

Adri Bosman

Een tweede probleem werd ook snel opgelost. Ram was van trainer voorzitter geworden en er moest dus een ander komen. Het werd één van de beste werkers van De Halter, namelijk Adri Bosman. Deze 26-jarige middengewicht heeft reeds drie nationale titels op zak en maakte sinds vier jaar deel uit van de centrale training. "Een  geweldig moedig besluit van Adri om ermee te stoppen. Hij doet het helemaal in het belang van de club. Daar kunnen we hem niet dankbaar genoeg voor zijn. Trouwens, hij kent z'n sport en zal een uitstekend oefenmeester gaan worden waar we veel van verwachten." Adri Bosman krijgt bij z'n werk steun van een technische commissie, die bestaat uit Henk Emo en Anton Okhuizen.

Jeugd

De jeugd wordt getraind door een broer van Gerard Ram, namelijk Frans met assistentie van Ton de Rooy en Adri Bogerd. In een korte tijd blijkt het nieuwe Halterbestuur vele zaken kordaat en effectief te hebben aangepakt. "We waren met de worstelsport in Utrecht wat afgegleden. En dat nadat we zoveel jaren worstelstad nummer één waren met drie hoofdklassers." Gerard Ram, die naast voorzitter ook nog sekretaris is, beseft echter terdege, dat er nog veel andere zaken op een oplossing wachten. Bijvoorbeeld het clubhuis. wat gaat er gebeuren?

Clubhuisplanning

"Er zijn plannen in een beginstadium". Ons lokaal aan de Bollenhofsestraat is verre van ideaal. Het voldoet niet meer aan de meest eenvoudige eisen. Er staan ons twee mogelijkheden open. Of de zaak rigoreus gaan verbouwen of ergens anders een geheel nieuw gebouw neerzetten. Dat zullen we gedegen moeten gaan bekijken. Maar zoals het nu is gaat het niet veel langer meer. De Halter heeft 180 leden, waaronder 53 jeugdleden. Dat laatste is heel veel in vergelijking met andere verenigingen.
En Financieel? "Het is beslist geen failliete boel bij De Halter, "stelt Ram vast. Maar of er ooit genoeg financiele armslag komt om te bouwen, vraagt ook hij zich af. Achter de Mr. Tripkade ligt een stuk land waar men een oogje op heeft en dat misschien door de gemeente in erfpacht gegeven zou kunnen worden.

Belangrijk is ook altijd de komende samenstelling van het eerste team. Gerard filosofeert daar als volgt over: "Voor diverse plaatsen zal het een keiharde strijd worden. Jongens als Gerard van Tessel en Nol Kooymans, beiden zijn landskampioen, zijn vrij zeker van hun plaats. Dat geldt ook voor Ton de Rooy. De Zwitser Ignaz Hutter zal wel uitkomen in het bantamgewicht. Routinier Henk van Rossum en Ruud Kooymans zullen onderling een harde strijd moeten leveren om erin te komen. Dat geldt ook voor Henk Worst en Martin Kip. Eén van de twee krijgt de plaats van Trainer Adri Bosman. Maar wie? Ik zou er geen exact antwoord op durven geven. Er wordt keihard getraind. Iedereen moet zich waar maken. Daar komt bij, dat Adri waarschijnlijk ook nog wat getalenteerde jongeren zal overhevelen naar de A-selectie. Ik heb er alle vertrouwen in, dat ons eerste team zich weer duchtig gaat bemoeien in de strijd om het kampioenschap en Olympia aan ons een hele kluif krijgt." Vastgesteld mag worden, dat de lucht bij De Halter lekker is opgeklaard. Er zijn nog wel wat wolkjes, maar die zal Ram c.s. wel uit het patroon weten te verdrijven.